مـوعـود آخـرالزّمـان در هـر ديـن و مـكـتـبـى متناسب با فرهنگ و ادبيات آن دين و مكتب ، نامى و نـشـانـى دارد. بر اين اساس ، در آيين هندو از او به نام ((آواتارا))ى دهم يا دهمين آواتارا، يـاد مـى شـود. در كـيـش هندو، در كتاب ((پورانا)) (Purana)، شرح مفصّلى درباره دوران آخـر عـصـر كالى (Kali)، يعنى آخرين دوره پيش از ظهور دهمين آواتاراى ويشنو، آمده است . مـقـصـود از عـصـر كـالى نـيـز آخـرالزّمـان است . اكنون عصر كالى به شمار مى آيد.

دركتاب ((ديد)) از كتابهاى مقدس دينى نزد هنديان ، چنين آمده است :

پس از خرابى دنيا، پادشاهى در آخرالزمان پيدا مى شود كه پيشواى خلق باشد و نام وى مـنـصـور بـاشـد و تمام عالم را بگيرد و به دين خود درآورد و همه كس را از مؤ من و كافر بـشـنـاسـد و هـر چـه از خـدا خـواهـد، بـرآيـد...))

در كتاب ((باسك )) كه آن نيز از كتابهاى مقدس هنديان است ، آمده است :

دور دنـيـا تـمـام شـود به پادشاه عادلى در آخرالزمان كه پيشواى فرشتگان ، پريان و آدميان باشد و حق وراستى با او باشد و آنچه در دريا و زمين ها و كوه ها پنهان باشد، همه را به دست آورد و از آسمانها و زمين آنچه باشد خبر دهد و از او بزرگ تر كسى به دنيا نيايد.

در كتاب ((وشن جوك ))، يكى ديگر از كتب مقدس هنديان نيز آمده است :

در اواخـر، دنيا به كسى بگردد كه خدا را دوست دارد و از بندگان خاص او باشد و نام او فرخنده و خجسته باشد و خلق را زنده كند.

در كتاب ((مهابهاراتا)) و برخى كتب ديگر آنان نيز در اين باره آمده است :

هـمـه اديان معتقدند كه در پايان هر دوره اى از تاريخ ، بشر از لحاظ معنوى و اخلاقى رو بـه انـحـطـاط مـى رود؛ و چـون طـبـعـا و فـطـرتـا، در حـال هـبـوط و دورى از مبداء است و مانند احجار [سنگها] به سوى پايين حركت مى كند، نمى تـوانـد بـه خـودى خـود بـه ايـن سـير نزولى و انحطاط معنوى و اخلاقى پايان دهد. پس نـاچار روزى يك شخصيت معنوى بلند پايه ، كه از مبداء وحى و الهام سرچشمه مى گيرد، ظـهـور خـواهـد كـرد و جهان را از تاريكى جهل و غفلت و ظلم و ستم نجات خواهد داد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: